Η αγάπη του Ήλιου
Ήλιε μου, κατάξανθε, που ήσουνα κρυμμένος;
Ξάπλωνα μες τα σύννεφα απογοητευμένος.
Γιατί, Ήλιε μου, τί έπαθες, εσύ που τα 'χεις όλα;
Δεν έχω την αγάπη μου, ζει σε μια άλλη χώρα.
Μα πώς; Εσύ από ψηλά όλους μας μάς κοιτάζ
Με οδηγό τη φαντασία... γράφουμε μια ιστορία!
της Εύης Νικολαΐδου
Όταν ήμουν μικρή παρακολουθούσα μετά μανίας μία παιδική εκπομπή στην τηλεόραση που ήταν αφιερωμένη στα παραμύθια. Είμαι σίγουρη ότι πολλοί θα τη θυμάστε. Το εισαγωγικό της τραγούδι ξεκινούσε κάπως έτσι:
Παιδί και παιδικό βιβλίο.. Μια αγάπη παντοτινή!
της Εύης Νικολαΐδου
Πώς μπορεί ένα παιδί να αγαπήσει τα βιβλία; Αρκεί μια βιβλιοθήκη που στέκεται σε μια γωνιά του σπιτιού φορτωμένη με κάθε λογής βιβλία για να τού κεντρίσει την προσοχή και να τού ξυπνήσει το ενδιαφέρον; Δεν είναι αρκετό που βλέπει εμάς να διαβάζουμε βιβλία στο ελεύθερο χρόνο μας ώστε να κάνει το ίδιο; Εξάλλου, τα παιδιά μιμούνται
Τα σχολεία έκλεισαν. Τέρμα το διάβασμα;
Το καλοκαίρι έρχεται και στις αποσκευές του κουβαλάει κάθε χρόνο τις ίδιες ερωτήσεις. Πρέπει τα παιδιά να διαβάζουν βιβλία το καλοκαίρι; Κι αν ναι, τι είδους βιβλία; Λογοτεχνικά ή εκπαιδευτικά; Δεν θα έπρεπε να χαίρονται ξέγνοιαστα τον ήλιο και τη θάλασσα δίχως σκοτούρες και διαβάσματα; Η απάντηση θεωρώ ότι είναι τόσο απλή όσο και ξεκάθαρη.
H φύση χάνεται από τα παιδικά βιβλία
Ηταν μια φορά κι έναν καιρό τρεις αρκούδες που ζούσαν σε ένα σπιτάκι στο δάσος... Η Κοκκινοσκουφίτσα πήγαινε κάθε μέρα στο δάσος και μάζευε άγριες φράουλες και τις πήγαινε στη γιαγιά της...
Πόσες και πόσε