Ποιος δημιουργεί τα θαύματα στη Χώρα των θαυμάτων;

Με λένε Αλίκη...και αν και έχουν περάσει αναρίθμητα χρόνια από την τελευταία μου επίσκεψη στην αρχική χώρα των θαυμάτων – ή μήπως ήταν χθες ή ακόμη και σήμερα?- ωστόσο, οι περιπέτειες που βίωσα εντός των φανταστικών τειχών της, με κάνουν συχνά να ονειρεύομαι και να χαμογελάω στον ύπνο μου, αλλά και όταν δεν κοιμάμαι!

Θυμάμαι έντονα, ότι περπατούσα με περισσή χάρη στο μονοπάτι δίπλα στην ακροποταμιά και μπροστά μου διαγραφόταν η έκταση ενός καταπράσινου λιβαδιού, που με καλούσε να το διασχίσω. Και χωρίς να καταλάβω το πότε και το πώς, βρέθηκα να ακολουθώ ένα βιαστικό και αεικίνητο λευκό κουνέλι, με το πιο όμορφο γιλέκο που είχα αντικρίσει ποτέ και ένα χρυσό ρολόι με αλυσίδα στην τσέπη του.

Και την αμέσως επόμενη στιγμή γλίστρησα στην κουνελότρυπα και βρέθηκα να στροβιλίζομαι στην σκοτεινή ατμόσφαιρα της σήραγγας, που στο τέλος της διαδρομής της μου επιφύλασσε την πιο καταπληκτική και υπέροχη έκπληξη!
Χωρίς να το γνωρίζω, βρέθηκα στη χώρα των θαυμάτων!

Και όλος ο κόσμος απλωνόταν μπροστά μου...

Συνάντησα πραγματικούς φίλους, συμβουλάτορες, μαγικά φυτά και ζωάκια με ανθρώπινη λαλιά, την κάμπια, τη χελώνα, τους αστακούς, τον ποντικό και ευχάριστα παράξενες οπτασίες σαν τον «Καπελά», που μας τίμησε με την παρουσία του σε μια αξέχαστη συγκέντρωση για τσάι στη μέση του πιο όμορφου κήπου, που είχα δει ποτέ στη ζωή μου!

Και οι περιπέτειες συνεχίστηκαν...

Μαγικά ροφήματα μου προσέδιδαν το ιδανικό ύψος, για να προσαρμόζομαι στις απαιτήσεις των περιστάσεων, παραμυθένιες φιγούρες και μαγικά τραπουλόχαρτα εμφανίζονταν σαν από μηχανής θεοί και μου έδειχναν το δρόμο, για να διαφύγω της στρατιάς των κινδύνων, που ξεπρόβαλλαν μπροστά μου μεταμφιεσμένοι.

Και έτρεχα...και έτρεχα...να προλάβω...Να προλάβω, τι???
Τον χρόνο που περνάει γοργά? Τη ζωή που κυλάει σαν ρυάκι?
Μα ο χρόνος δημιουργήθηκε, για να ρέει...να εξελίσσεται...
Για να φέρνει μαζί του τη χαρά του ταξιδιού, τις πλούσιες εμπειρίες, την πρόοδο!
Να μετατρέπει καθετί άγουρο σε ώριμο, καθετί παλιό σε νέο, κάθε σταγόνα σε ποτάμι μοναδικών και ανεπανάληπτων στιγμών, αναμνήσεων και εικόνων!

Τώρα τα συνειδητοποιώ...τώρα που η Αλίκη μεγάλωσε και ψήλωσε και κλείνει μέσα της όλη την ομορφιά της ζωής που έζησε, ζει και που βρίσκεται ακόμη σε συνεχή ροή και εξέλιξη...

Και τώρα που το καλοσκέφτομαι...

Πιστεύω...νιώθω...εισπράττω...ότι δεν ήταν το κουνέλι που έτρεχε βιαστικά, δεν ήταν η σήραγγα, που με οδήγησε στη χώρα των θαυμάτων, δεν ήταν οι συμβουλάτορες, οι μοναδικοί που έδιναν ιδανικές ή μη συμβουλές, δεν ήταν τα φυτά και τα ζώα με την ανθρώπινη λαλιά, οι φίλοι, που μου έδιναν κουράγιο και δύναμη να συνεχίσω..

Δεν ήταν ο «Καπελάς», που κάποιες φορές φερόταν παράξενα, δεν ήταν τα μαγικά ροφήματα που αυξομείωναν το μέγεθός μου, για να εγκλιματιστώ στον υπέροχο ενεστωτικό μου χρόνο και κόσμο...

Δεν ήταν τα μαγικά τραπουλόχαρτα και οι αέρινες και παραμυθένιες φιγούρες, που με γλίτωναν έστω και την τελευταία στιγμή από παγίδες και κακοτοπιές...
Δεν υπήρχαν και δεν υπάρχουν από μηχανής θεοί...
Ούτε μαγικές συνταγές, που μας «συνταγογραφούν» αυτοσχέδιοι «σωτήρες» στην στράτα και στο περιβόλι της ζωής μας...
Δεν ήταν άλλος, άλλη, άλλο, άλλοι, αυτοί που διαμόρφωναν τις ευνοϊκές συνθήκες, για να αναπτυχθούν και να καρποφορήσουν τα θαύματα...
Δεν είναι άλλος...

Όλα αυτά ήταν και είναι η Αλίκη!!!
Όλες τις οι σκέψεις, οι λέξεις, οι πράξεις, τα όνειρα, οι δισταγμοί, η κοφτερή της κρίση και η δική της μοναδική και ξεχωριστή πορεία!
Όλη η ατόφια και πανίσχυρη δύναμη, που πηγάζει από μέσα της και αντλεί νέα αποθέματα ισχύος, όσο δέχεται επιρροές από κάθε γαϊτανάκι γύρω της...
Χωρίς λογοκρισία, φανατισμό, ή απόρριψη...
Χωρίς εμμονή, τυφλή εμπιστοσύνη και εναπόθεση της δράσης που της αναλογεί, σε πλάσματα από διάφορα παραμύθια και ιστορίες...
Σταχυολογώντας την πραγματικά πλούσια σε ουσία σοδειά!

Τα θαύματα δημιουργήθηκαν από την Αλίκη!
Εγώ ήμουν εκείνη, που ερμήνευσα σωστά τα σημάδια, εφάρμοσα ενδεδειγμένα και αβίαστα τη θεωρία, οδήγησα τον εαυτό μου επιτυχημένα μέσα στους λαβυρίνθους και δημιούργησα τα θαύματα, που με περιβάλλουν!

Η χώρα των θαυμάτων της κάθε Αλίκης δεν είναι αποκύημα της φαντασίας της, ούτε δημιούργημα άλλου, αλλά ΔΙΚΟ της!!!
Οι καθοριστικές αποφάσεις στη ζωή της ήταν και είναι δικές της!Της ανήκουν δικαιωματικά!
Άλλωστε, της άνοιξαν το δρόμο, για να δημιουργήσει μια ολόκληρη χώρα από θαύματα!!!

Και συνεχίζει να δημιουργεί...
Και άλλες πόλεις..και πολιτείες...και χώρες...
Τον κόσμο ολόκληρο!!!

Βίκυ Καλοφωτιά